เมื่อรักต้องการเวลา

รอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าเล็กอีกครั้ง แต่คราวนี้ฉายชัดกว่าที่เผยให้มารดาเห็น ‘ไม่รอดแน่ไอ้พี่บลู’ เมื่อบ้านหลังมุมซอยสองที่คุ้นเคยปรากฎอยู่ตรงหน้าแล้ว เธอเตะขาตั้งลงด้วยความคล่องแคล่วบวกกับความอารมณ์ดีที่คิดเรื่องชั่ว ๆ ได้อยู่ในหัว ในมือเล็กถือถุงที่ใส่กล่องข้าวเย็นของลูกชายเจ้าของบ้าน กับน้ำอัดลมอีกหนึ่งกระป๋อง

ขวัญมาตาหยิบกระป๋องน้ำลวดลายสีแดงที่กระป๋องยังเย็นเฉียบออกมา เขย่าขึ้นลงซ้ายขวาอย่างเมามัน “พี่บลูคะ พี่บลู” เสียงใสตะโกนเข้าไปเสียงดังลั่นอย่างไม่เกรงใจคนแถวนี้ เพราะเธอรู้ว่าบ้านข้าง ๆ ไม่มีคนอยู่

“ยัยเปีย !” เจ้าของฉายาเพิ่งปั่นรถไปไม่พ้นซอย ด้วยรถคันเล็กวงล้อที่หมุนแต่ละครั้งจึงไปได้ไม่ไกลนัก และก่อนที่จะมีเสียงไล่หลังมา เธอได้ยินเสียงเปิดกระป๋องแล้ว มันดังซ่า สะใจดีนัก

ขวัญมาตาหันหลังไปมองเพียงแวบเดียว พร้อมกับรอยยิ้มเยาะเย้ยที่ส่งไปให้กับเขาที่ยังยืนอยู่หน้าประตูรั้ว มือซ้ายใช้นิ้วก้อยเกี่ยวถุงกล่องข้าวไว้พร้อมกับถือกระป๋องน้ำอัดลมที่พุ่งใส่หน้าคนเปิดจนเปียกโซก คราวนี้เธอรีบปั่นจักรยานอย่างสุดชีวิต กลัวไอ้พี่ขายาวจะวิ่งตามมาทัน โชคดีเหลือเกินที่เขาไม่ตาม เพราะถ้าวิ่งจริง ๆ ขายาวของเขา คงจะเร็วกว่ารถคันจิ๋วของเธอเป็นแน่

ยิ่งนึกถึงหน้าโมโหสุดขีดของเขา ขวัญมาตาก็ยิ่งอารมณ์ดี แป๊บเดียวถึงบ้านแล้ว

เรื่องราวความรักใส ๆ ของเด็กหญิงกับพี่ชายบ้านใกล้ ๆ ที่อายุห่างกันเกือบสิบปี และความรักย่อมต้องมาในเวลาที่เหมาะสมเสมอ

มาร่วมพาความรักของสาวน้อยให้สมหวังไปด้วยกันค่ะ